untuk awak,


awak seorang yang sangat memahami,

bila saya sedih, awak tahu even saya tak cakap apa apa.

bila saya ragu ragu dengan keupayaan saya, awak ada dan terus sokong saya.

bila saya happy, awak pun happy plus awak lagi happy dari saya.

bila saya nak keluar, awak pastikan saya selamat ke mana-mana,

bila saya marah, awak senyum. awak tak kan marah sy balik dan awak akan tunggu saya okay.

bila saya menangis, awak tenangkan saya.

bila saya rindukan family, awak mintak saya doakan mereka.

bila saya stress belajar, awak selalu bagi keyakinan pada saya untuk terus berusaha.

bila saya memerlukan teman, awak usaha untuk sntiasa ada dgn saya. walaupun awak busy n xmmpu nk teman awak masih lagi bg kata-kata smgt sebelum awak tinggalkan saya.

bila saya cakap, saya tak suka bila org tengking saya, awak cuba untuk mngelak. kalau tak mampu, awak cuba untuk mohon maaf.

awak selalu ada ingatkan saya tntang Allah.

awak rasa bertuah sebab ada saya,

awak tak malu untuk memperkenalkan saya pd family, kawan awak.

awak tak malu bila saya berpakaian tak berjenama.

awak tak malu walaupun saya tidak secantik yang awak inginkan

awak tak malu walaupun saya tidak sepandai awak.

awak tak malu bila tahu saya ni budak kampung dan bersederhana dlm kehidupan.

saya tak memerlukan orang yg perfect, saya memerlukan awak yg tahu memohon maaf andai ad kesalahan yang awak buat.

saya berusaha untuk terima awak mcm mana awak terima saya.


tapi..


mana awak? kenapa awak masih xwujud dalam diri saya? saya menanti, mungkin, cinta saya pada Allah masih belum kuat untuk mendapatkan cinta manusia. Alhamdulillah, Allah masih sayangkan saya. mungkin waktu ini, cinta manusia boleh melalaikan saya.


bersyukurlah kawan, kerna setiap ujian itu ada hikmahnya. sesedih mana pun kita, kembali lah padaNya. keindahan ketenangan yang tak terucap dapat kita rasai.


saya menulis, kerana saya sedih. bila menulis, kekuatan tu akan datang dengan sndiri. dengan menulis, saya memotivasikan diri saya sendiri.